Een beursgenoteerde vennootschap die elke minimale transparantie weigert en elke vorm van controle uitschakelt,
DIE heeft NOOIT eerlijke bedoelingen.

Autonome overheidsbedrijven, met de Belgische Staat tegelijkertijd als belangrijke klant en als meerderheidsaandeelhouder van beursgenoteerde vennootschappen, en de regels van “goed en deugdelijk bestuur” …. het is duidelijk dat het niet altijd allemaal zo heel goed lukt.

En bij de Nationale Bank van België al helemaal niet!

Marktmisbruik … met een duidelijk einddoel

Omtrent de Nationale Bank van België mag men gerust stellen dat het uiteindelijke doel werkelijk alle mogelijke middelen heiligt. De wijze waarop de Belgische Staat is toegetreden tot het kapitaal van onze centrale bank was slechts een voorbode van wat er nog allemaal zou volgen …

Onafhankelijke geschiedkundigen hebben één en ander uitgebreid en in detail beschreven. Al heeft dit alles nog niets met “marktmisbruik” van doen, het loont zeker de moeite zich een eerste beeld te vormen (via nevenstaande knop “Recidivisme”).

Ook het dossiertje ” Marktmisbruik .. op de markt ” wordt enkel maar volledigheidshalve en louter ter info meegegeven. De tekortkomingen inzake de controle op de transparantiewetgeving, het niet ingrijpen in de strafbare wijze van handelen op de markt, de belangrijke gevolgen voor een efficiënte werking van de markt en voor een correcte waardering van het aandeel, … hebben allen hun onbetwistbaar belang.

Miljarden euro’s eigen vermogen en jaarwinsten wegsluizen naar de Schatkist van de meerderheidsaandeelhouder, DAT kan enkel dankzij een (financiële) communicatie die elke minimale transparantie ontbreekt en omdat er geen enkele effectieve controle bestaat die moet waarborgen dat die communicatie ook effectief “het waarheidsgetrouw beeld van het vermogen” oplevert …

Onder die omstandigheden kan de (financiële) communicatie ook worden gehanteerd als een doeltreffend instrument voor wat men “koekoekskapitalisme” is gaan noemen: de vennootschap financieel verzwakken, en via een bedrieglijke communicatie het de markt onmogelijk maken om het aandeel correct te waarderen. Wanneer de beurskoers een absurd lage waardering heeft gekregen kan dan een bijkomende kapitaalsinbreng als noodzakelijk worden bevonden, waardoor de meerderheidsaandeelhouder in de gelegenheid wordt gesteld om de (50% private) minderheidsaandeelhouders tegen die absurde voorwaarden volledig en definitief uit het kapitaal te verdrijven.

Net zoals eerder bij “de Sterlingkwestie” zijn de financiële belangen opnieuw heel groot, en de mogelijke uitwegen uit dit schandaal werkelijk schaars … Ook toen was de communicatie een deel van de oplossing. De feiten, en de strategie om het meer dan waarschijnlijke einddoel op de manier zoals het hier werd beschreven ook effectief te realiseren, valt onder de regelgeving “marktmisbruik” en hoort in ons land dus volledig tot de verantwoordelijkheid van de toezichthouder FSMA.

Het eigen vermogen van een (Nationale) Centrale Bank (NCB)

Een financiële communicatie die een waarheidsgetrouw beeld van het vermogen van een (al dan niet beursgenoteerde) vennootschap waarborgt, totale transparantie, deugdelijk bestuur, … het is algemeen erkend van essentieel belang te zijn.

Europese en nationale toezichthouders en wetgevers, de Europese Centrale Bank, het bestuur van een vennootschap, interne audit, externe revisoren, … hebben allemaal hun rol en verantwoordelijkheid om dit belangrijke doel te realiseren. De “efficiëntie van de financiële markten en de bescherming van de weerloze kleine belegger” zijn immers van het allerhoogste belang?

En is het voor een Europees Stelsel van Centrale Banken (ESCB), als houder van het emissiemonopolie van de bankbiljetten in euro, niet zo dat het precies de (geconsolideerde) balans is die de gebruikers van “het fiduciair geld” het zo belangrijke vertrouwen moet bieden? Dat een papieren euro effectief voldoende achterliggende waarde heeft, gedekt wordt door voldoende activa van een onbetwistbare kwaliteit ..?

Toch heeft het tot de verslaglegging over het boekjaar 2023 – en de verbonden communicatie – moeten duren vooraleer die ECB en de Nationale Centrale Banken op ondubbelzinnige wijze en in volle transparantie informeren omtrent ALLE componenten en de omvang van hun volledige eigen vermogen !! Het moet ongetwijfeld zo zijn dat men zelf ook wat is beginnen twijfelen aan één en ander? Dat de impact van de enorme (ook nog komende) verliezen wat harder zal knagen aan dat vertrouwen in de balans (en het eigen vermogen) van de ECB en NCB’s ?

Bij de Nationale Bank van België, één van de zeldzame beursgenoteerde NCB’s, is men tot op vandaag elke transparantie blijven weigeren, (ondanks wettelijk verplicht te zijn) blijft men elke waarheidsgetrouwe (financiële) communicatie naast zich leggen, blijft men het standpunt verdedigen dat de “bijzondere sui generis centrale bank” niet moet communiceren in termen van “eigen en vreemd vermogen”. Dat de eigenaars en de markt in zijn geheel dus geen enkel onderscheid moeten kunnen maken tussen schulden en eigen vermogen van de vennootschap, dat een correcte inschatting van de gelopen financiële risico’s zonder enig belang is.

Waarschijnlijk heeft het bestuur daar zijn redenen voor.

De winstbestemming van de Nationale Bank van België NV

Net zoals De Nederlandsche Bank en De Deutsche Bundesbank is ook de Nationale Bank van België een volledig geïntegreerd onderdeel van het ESCB. Het emissiemonopolie van de bankbiljetten in euro werd toegekend aan de ECB en dat ESCB, en alle NCB’s voeren allemaal samen dezelfde opdrachten “in het algemeen belang” uit.

ALLE financiële risico’s verbonden aan die opdrachten “in het algemeen belang” worden gedragen met de afgescheiden eigen vermogens van die NCB’s, en dus NIET met het vermogen van die gemeenschap (van burgers). Bij de Nationale Bank van België liggen de rechten over zowel dat vermogen als over de winsten, zonder enige beperking, bij de aandeelhouders van de beursgenoteerde naamloze vennootschap. En dus voor de helft bij de private minderheidsaandeelhouders.

Onder normale omstandigheden is het verkregen emissiemonopolie van bankbiljetten een belangrijke bron van inkomsten voor het ESCB: de bankbiljetten zijn immers gratis werkmiddelen, en de centrale bank heeft als enige de macht om commerciële banken te verplichten tot het aanhouden reserves zonder enige rentevergoeding. Deze gratis werkmiddelen kunnen dan allemaal rentegevend worden belegd, en genereren op deze manier ‘de seigneuriage’. Het is het ESCB in zijn geheel die de bankbiljetten uitgeeft, en die de rentegevende activa als tegenpost van deze gratis werkmiddelen aanhoudt. En dus ook de ‘seigneuriage’ verdient, en deze volgens een vastgelegde sleutel verdeelt over alle NCB’s (waaronder de Nationale Bank van België).

Het lijkt redelijk te zijn dat de “Soevereine Belgische Staat” een deel van uitsluitend die ‘seigneuriage’ mag ontvangen, als een tegenprestatie voor het verleende emissiemonopolie. En uitdrukkelijk NIET omdat de NBB “opdrachten in het algemeen belang moet uitvoeren”, en daar bepaalde winsten kan uit realiseren. De winsten – net als de verliezen – uit DIE opdrachten en activiteiten komen toe aan hen die het vermogen ter beschikking stellen en ALLE financiële risico’s dragen: aan de aandeelhouders, waaronder voor 50 % de Belgische Staat.

Er is een werkelijk belangrijk probleem gerezen bij de Nationale Bank van België. Nog één.

Het aandeel Nationale Bank van België

( Juridische ) procedures en diverse acties

ter herstel van onze rechten als minderheidsaandeelhouders van
de Nationale Bank van België nv

De winstbestemming

Diverse thema’s

(Financiële) communicatie