Waarom een rechtszaak ?
De eerdere standpunten welke het bestuur van de Nationale Bank van België nv (ook) in rechtszaken gebruikte, waarbij telkens werd gesteld dat niet enkel de goudvoorraad maar ook alle officiële externe reserve-activa haar niet zouden toebehoren. Of toch “niet echt” toebehoren:
- ” de goudvoorraad is niet echt de eigendom van de eenheden die ze beheren, ze zijn de eigendom van De Staat die ze vertegenwoordigen … ‘ (vonnis 30/09/2010)
- ” de goudactiva van de NBB en de meerwaarden gerealiseerd op de goudverkopen behoren niet tot haar maatschappelijk vermogen in de betekenis van het Artikel 4 van haar Statuten ” (vonnis 30/09/2010)
- ” de aandeelhouders van de NBB kunnen geen enkel (rechtstreeks of onrechtstreeks) recht laten gelden op de goudactiva ” (vonnis 30/09/2010)
- ” de goudvoorraad maakt onderdeel uit van de officiële wisselreserves van de Belgische Staat ” (vonnis 01/06/2011)
- ” het eigendomsrecht van de bank op deze activa kan slechts als van fiduciaire aard worden beschouwd ” (vonnis 01/06/2011)
- ” de wetgever heeft een juridisch regime gecreëerd die de gerealiseerde meerwaarden op de goudvoorraad onttrekken aan de winsten die de NBB kan uitkeren aan haar aandeelhouders, en ze voorbehouden heeft voor uiteindelijke toekenning aan de Soevereine Staat ” (vonnis 01/06/2011)
Deze vonnissen:
De telkens wijzigende communicatie, na elke behaalde “overwinning” (?) voor de Rechtbank.
Deze wijzigingen laten geen enkele ruimte tot interpretatie omtrent de achterliggende bedoelingen: de goudvoorraad en haar (gerealiseerde) meerwaarden waren vroeger eigendom van De Bank, en zijn “geëvolueerd” naar een eigendom van de Belgische Staat !
- Het artikel 9bis zelf: ” … worden de officiële externe reserves van de Belgische Staat .. “
- De flagrante tegenstelling tussen deze standpunten enerzijds, en de talrijke feitelijke bewijzen van een totaal andere realiteit, zoals deze uitgebreid en in detail beschreven staan in onze monetaire geschiedenis
- Een simpele vergelijking met de andere centrale banken, die aantonen dat de NBB een eigen verhaal aan het (her)schrijven is
- De tegenstrijdige boeking in de balans van de NBB:
- bij de realisatie van meerwaarden op de goudvoorraad (als resultaat van arbitrages) dient de NBB het Artikel 30 van haar Organieke Wet toe te passen,
- tot het moment van hun realisatie worden de ongerealiseerde meerwaarden getoond in een balanspost toebehorend tot het eigen vermogen (Herwaarderingsmeerwaarden)
- bij effectieve realisatie via arbitrages worden de meerwaarden geboekt in een onbeschikbare reserverekening. Deze wordt echter niet onder het eigen vermogen van de vennootschap tot uiting gebracht, doch wel onder “Overige Passiva” (de schulden van de vennootschap)
- en bovendien worden de verdere opbrengsten van deze reserverekening rechtstreeks aan de Belgische Staat toegekend,
- worden over dezelfde activa dezelfde meerwaarden gerealiseerd doch via transacties andere dan arbitrages, dan worden die meerwaarden opgenomen in de vrij te bestemmen jaarwinsten …!
- alle verliezen of afwaarderingen op diezelfde officiële externe reserve-activa (van de Belgische Staat?) worden in mindering gebracht van het eigen vermogen van de vennootschap. Dus voor 50% ten laste van de privé aandeelhouders.
SAMENGEVAT:
Deze verschillende standpunten en feiten scheppen totale verwarring omtrent de nochtans evidente en normale (uiteindelijke) eigendomsrechten over de goudvoorraad.
Men stelt hier zelfs dat de eigendomsrechten over de goudvoorraad van de NBB bij de Belgische Staat zouden liggen !?!
Wanneer de NBB meent de bepalingen van het Artikel 30 van de Organieke Wet te moeten toepassen onveranderd aan de boekingswijze verbonden aan de bepalingen van het eerdere Artikel 20bis, dan kunnen we niet anders dan deze “Onbeschikbare reserverekening” beschouwen als een (uitgestelde) schuld aan de Belgische Staat.
Ongerealiseerde goudmeerwaarden horen dan tot het eigen vermogen van de NBB, en wanneer die goudmeerwaarden gerealiseerd worden maken ze deel uit van het vreemd vermogen van de NBB ?
Mochten we aanvaarden dat de aangenomen standpunten van de NBB inderdaad correct zouden zijn (quod non), dan kunnen we vanuit de bestaande situatie niets anders besluiten dan:
- dat de balans van de Nationale Bank van België nv absoluut misleidend en fout is !!
- dat deze balans al helemaal niet opgemaakt is conform de boekhoudprincipes vervat in de Richtsnoeren van de ECB,
- noch dat zij voldoet zij aan de Richtlijnen van het Internationaal Monetair Fonds.
Het IMF stelt belangrijke principes voorop wanneer het gaat om de communicatie omtrent de officiële externe reserve-activa van een land, en de verbonden eigendomsrechten over die activa.
Mijn vragen aan het bestuur van de Nationale Bank van België beogen exact hetzelfde doel:
breng totale transparantie !! breng gewoon tot uiting wat is !! waarheidsgetrouw !!
Als aandeelhouders van de beursgenoteerde vennootschap Nationale Bank van België moeten we een totaal transparant en waarheidsgetrouw beeld krijgen omtrent het eigen vermogen van de vennootschap.
Zodanig dat we onze exacte eigendomsrechten en gelopen risico’s correct kunnen inschatten en beoordelen. Of lachen de diverse wetgevers hun eigen wetten inzake bescherming van kleine beleggers gewoon weg?
Is MIFID dan werkelijk niets meer dan een grap ??
Want het mag niet worden vergeten:
De uiteindelijke eigendomsrechten over het vermogen van de Nationale Bank van België zijn Statutair verankerd:
Het Artikel 4 van de Statuten:
“Elk aandeel geeft recht op een evenredig en gelijk deel in de eigendom van het maatschappelijk vermogen en in de verdeling van de winsten.”
Het Artikel 7 van de Statuten:
De aandeelhouders, hun erfgenamen of hun schuldeisers mogen noch de zegels doen leggen op de goederen en waarden van de Bank, noch de verdeling of de veiling vragen, noch zich in haar beheer mengen. Voor de uitoefening van hun rechten moeten zij zich houden aan de inventarissen der vennootschap en aan de besluiten van de algemene vergadering.
Men kan dan werkelijk geen betere argumenten aanhalen waardoor de balans en de jaarrekening nog meer belang kunnen krijgen: hoe anders kan een aandeelhouder van een vennootschap zijn eigendomsrechten exact bepalen dan aan de hand van een balans welke in totale transparantie een waarheidsgetrouw beeld geeft van het vermogen van de vennootschap?
Het belang van transparantie:
De beurskoers van het aandeel NBB wordt minstens sedert 2009 gemanipuleerd. Het Gerecht, de toezichthouder FSMA, Euronext en anderen hebben al het mogelijke gedaan om zelf GEEN onderzoek te doen, elk onderzoek onmogelijk te maken en de feiten af te doen als onmogelijk en ongeloofwaardig. Libor en de prijzen van andere activa op wereldmarkten langdurig manipuleren blijken wel mogelijk te zijn, de koers van een aandeel op Euronext zonder enige liquiditeit zou onmogelijk zijn. De inhoud van mijn dossier spreekt dit tegen, en ooit zal dit nog worden bevestigd.
Wirecard, Nyrstar, Enron, Parmalat, L&HSP, Ahold, Lehman Brothers, …
Allemaal wereldwijd opererende bedrijven die langdurig hun balansen vervalsten, hun vermogen en schulden fout voorstelden, activa overwaardeerden, en dergelijke meer.
Met de actieve medewerking van de allergrootste accountants zoals daar zijn Ernst & Young en anderen.
Zowel de ingreep vanwege de wetgever, als de inhoud en de gevolgen van het vonnis, als de opmerkelijke houding van de externe revisor en toezichthouder maken dat de minderheidsaandeelhouders (juridische) actie moeten ondernemen.
De externe revisor
Het boekhoudschandaal van de NBB wordt een afzonderlijk boek. De Belgische Staat, meerderheidsaandeelhouder van haar centrale bank, plundert op verschillende manieren voor miljarden euro’s eigen vermogen en krijgt daarbij de totale medewerking van een bestuur (welke zij zelf aanstelt), de externe bedrijfsrevisors (waaronder Ernst & Young), de toezichthouder FSMA, het Gerecht.
Geen detail toch: de NBB is zelf toezichthouder over de belgische banken en verzekeringen, heeft een onbetwistbare voorbeeldfunctie. De Belgische Staat die haar eigen wetten niet respecteert, van haar eigen burers steelt bijgestaan door een toezichthouder die balansen vervalst ?! Het wordt een dik boek, een bestseller.
Googelt u zelf maar eens:
Ernst & Young accused of
Waarschijnlijk tot uw grote verbazing zal blijken dat ook deze gereputeerde wereldspeler een belangrijke rol heeft gespeeld bij het ontstaan van de bankencrisis. En dit
door Lehman Brothers actief te hebben bijgestaan bij het boekhoudkundig verbergen van hun enorme financiële problemen!
Ernst & Young werd veroordeeld voor een ” massive accounting fraud “.
Bij Ernst & Young hebben ze alles behalve hun les geleerd, en hebben zij hun taak als onafhankelijk extern bedrijfsrevisor NIET ernstig genomen.
Wanneer de NBB de bepalingen van haar Organieke Wet niet op correcte wijze op haar balans tot uiting brengt (en hierdoor enorme bedragen onterecht aan haar eigen vermogen onttrekt), dan is het de absolute taak van de revisor hier opmerkingen over te maken.
En in hun verslag minstens hun visie en motivering te geven wanneer zij de werkwijze goedkeuren, of anders op duidelijke wijze afstand nemen. In het belang van elke kleine belegger en aandeelhouder, en … van hen zelf.
Ernst & Young was eveneens de ” onafhankelijke auditor ” van de Europese Centrale Bank.
Hierdoor zijn zij zeker prima geplaatst om op te merken dat de NBB haar eigen vermogen anders benadert en voorstelt dan dit bij de ECB gebeurt.
Herwaarderingsmeerwaarden op de goudvoorraad die effectief worden gerealiseerd worden in een onbeschikbare reserverekening geboekt, die deel uitmaakt van de schulden van de centrale bank ?
Hoe is het mogelijk dat Ernst & Young de NBB hierin steunde? Op basis van de bepalingen van het Artikel 30? Van het Richtsnoer van de ECB?
Andere?
Het vonnis
We willen geen vonnissen bespreken, maar geven graag deze ” duiding ” waarom ik toch heb beslist een rechtszaak te starten.
Een rechter motiveert in zijn vonnis dat de goudvoorraad de NBB niet toebehoort, en de aandeelhouders geen rechten kunnen laten gelden. Hij verwijst hiertoe naar een passage uit het handboek ESR 1995 , en citeert deze letterlijk.
Opmerkelijk toch bij dit alles?
- dit handboek (ESR 95) is bestemd als een referentiehandboek voor statistische doeleinden,
- in het hoofdstukje met de door de rechter overgenomen passage wordt vermeld dat: ” een uniforme statistische behandeling in de lidstaten wordt belangrijker geacht dan de juridische status van de centrale bank. Ook al is (..)”
En dus mijn (toch logische ?) twijfels:
Om welke redenen hebben de rechters, bij het vellen van een vonnis, geen enkel belang gegeven aan de definities (aangaande de externe reserves) vanwege het IMF of de BIS ? Waarom geeft men voorrang aan de bepalingen van een handboek met louter statistische redenen ?
De definities van het IMF, samen met de bepalingen uit de Richtsnoeren van de ECB, bepalend omtrent de eigendomsrechten over de officiële externe reserve-activa , compleet genegeerd ?
De Nationale Bank van België nv 