HOLD-UPS: een vergelijking

De duizenden kleine beleggers in de Nationale Bank van België moeten het betreuren dat vooral deze journalist maar daarnaast ook geen enkele andere media er toe te bewegen blijft om een zelfde aandacht te geven aan wat er allemaal gebeurt bij deze eveneens beursgenoteerde vennootschap.
Als centrale bank en als toezichthouder nochtans de belangrijkste instelling van ons land, met de Belgische Staat als meerderheidsaandeelhouder met een onbetwistbare voorbeeldfunctie bovendien.

De aangeklaagde feiten zijn niet min, en de gelijkenissen met wat er bij Nyrstar allemaal is kunnen gebeuren zijn werkelijk opvallend.

Een meerderheidsaandeelhouder die zich in een positie wringt die toelaat dat miljarden euro’s eigen vermogen (meerwaarden, jaarwinsten) worden weggesluisd (bij NBB naar de Schatkist van de Belgische Staat), waarbij “een financiële structuur werd uitgewerkt waardoor de minderheidsaandeelhouders geen lucht konden krijgen van wat hen te wachten stond”.
Bij de NBB: de minderheidsaandeelhouders werd elke essentiële beslissingsbevoegdheid ontnomen (de Regentenraad keurt in hun plaats de jaarrekeningen en de winstverdeling goed), de Regentenraad bepaalt zelf op welke wijze zij haar financiële “waarheidsgetrouwe” verslaglegging aflevert (opgemaakt volgens haar eigen sui generis boekhoudkundig referentiekader), de meerderheidsaandeelhouder regelt het zo dat de toezichthouder FSMA geen enkele controlebevoegdheid heeft over die financiële rapportering, de externe revisor zou enkel aan het bestuur zelf mogen rapporteren (kan of mag geen enkele verantwoording afleggen of informatie verstrekken aan de minderheidsaandeelhouders). De Nationale Bank van België wordt door geen enkele instelling gecontroleerd, dus ook niet gecorrigeerd noch ter verantwoording geroepen. De meerderheidsaandeelhouder kiest en benoemt ALLE bestuurders, er zetelt geen enkele onafhankelijke bestuurder en de minderheidsaandeelhouders hebben GEEN ENKELE vertegenwoordiger in de raad van bestuur (en dus ook geen enkele informatie noch inspraak langs die weg). De NBB moet net als elk genoteerd bedrijf de regels inzake corporate governance toepassen, alleen: de Regentenraad heeft ook hier voor een eigen versie gezorgd … (“die strenger zijn dan de regels die gelden voor de gewone vennootschappen”).

De “echte vraag” die journalist Dendooven zich stelt in het schandaaldossier Nyrstar zal men zich hoogstwaarschijnlijk ook gaan stellen rond de Nationale Bank van België:
“Het duurde zorgwekkend lang vooraleer de alarmerende signalen van de kleine aandeelhouders werden opgepikt, en de echte vraag is HOE DIT ALLEMAAL MOGELIJK WAS?”.

Inderdaad, ook de NBB is beursgenoteerd en zelfs onze belangrijkste vennootschap, zou heel scherp in de gaten moeten worden gehouden. Alleen, na voorgaande onwaarschijnlijke opsomming aangevuld met het feit dat bij de NBB die meerderheidsaandeelhouder bovendien ook nog over wetgevende macht beschikt, en er niet voor terugdeinst om deze macht ook in zijn voordeel te misbruiken, gaat die vraag zelfs maar durven stellen nog meer misplaatst zijn dan dat dit bij Nyrstar (en andere Arco-schandalen) het geval is.

Hij die elke transparantie weigert heeft NOOIT eerlijke bedoelingen. En zonder transparantie heeft men op een beurs niets te zoeken ..!

In het schandaaldossier van de Nationale Bank van België blijft iedereen wegkijken van er allemaal fout gaat. De meerderheidsaandeelhouder blijft de vrije hand krijgen om, waarschijnlijk in het algemeen belang (?) maar onbetwistbaar ten koste van de rechten van de minderheidsaandeelhouders, miljarden euro’s van het vennootschapsvermogen over te sluizen naar de eigen schatkist.

Wanneer alle machten falen is het altijd aan een sterke 4e macht om haar rol te spelen. In het geval van de Belgische Staat en onze beursgenoteerde centrale bank blijft die 4e macht morsdood !!
De enige echte vraag: WAAROM, en HOE LANG NOG ??!